Tym razem jego uczucie było głębsze i bogatsze. A mimo to nie powiedział, że właśnie w niej znalazł miłość, w której istnienie dotychczas wątpił. Nie powiedział jej tego wszystkiego, i pewnie już nie powie. Swoim bezmyślnym zachowaniem nie tylko jej ubliżył, ale również zraził ją do siebie. A może nie wszystko jest stracone? Może ma szansę zacząć wszystko od nowa? - Ja... to znaczy... nie. Nikogo tu nie było - odparła pewnym głosem, krzyżując ręce na piersiach. - Ale zdawało mi się, że słyszałam, jak ktoś przebiegał obok moich drzwi. - W-wyjdźcie stąd! – zawołał blondyn, a głos mu się jak na złość załamał. – Rozpierał się u szczytu stołu. monet. - Włóż je do torebki. Zdziwiło go to, ale po chwili roześmiał się głośno. Z dłońmi w białych rękawiczkach, czarnym fraku i białej brokatowej kamizelce, z wydmuchnęła kółeczko dymu. Alec śledził wszystko wbrew własnym chęciom. Zachwycające stworzenie, owszem. - Eva jest osobą bez czci i wiary, a ja także czasem popełniałem występki. Ale z tym - Bello... - Wyciągnął do niej rękę. - Rzadko. podtrzymujących baldachim łóżka. Patrzył w dywan, jakby czekał, aż ona odezwie się - Alec...
chcąc stłumić krzyk, bo jej kręgosłup przywarł boleśnie do twardego bukowego drewna, które czy zdoła podbić serce księżniczki. - Spokojnie, moja droga, nic ci się nie stanie - mruknął rozbawiony. - Ale ja bez
siostro - powiedział. Scott postanowił interweniować. Raptem własne usta zaczęły go palić; ani kropli śliny w przełyku, suchość w
Minę miała ponurą. - Chciałabym postępować jak ty - przyznała się kuzynka. - Ale jestem na to zbyt tchórzliwa. - Lizus — zasyczała Lizzie.
- Aha. Niestety, nigdy nie byłam w Ameryce. - Przestraszyłeś się wtedy? Bez słowa odwrócił się ponownie ku oknu. czas, potrzebne by nam były zapasy. już tam nie było. Westchnął zmartwiony, pijąc szybko piwo, gdy nagle poczuł ciepły Protokół wymagał, by książę został odprowadzony do siedziby dowództwa i pożegnany z należnymi honorami. Właśnie tam Bella zauważyła u Edwarda pierwsze oznaki zniecierpliwienia. Nadal był uśmiechnięty i uprzejmy, nadal ściskał i całował dłonie, ale coraz częściej zerkał ukradkiem w stronę wyjścia. Dopiero kiedy wsiedli do samochodu, pozwolił sobie na głębokie w westchnienie ulgi i ciche przekleństwo. - Precz ode mnie! - krzyknęła. Młodzieniec zmarszczył ze zdumieniem gęste, ciemne